Οι παθήσεις του αμφιβληστροειδούς, όπως η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας υγρού τύπου και το διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας, αυξάνονται παγκοσμίως, έχοντας σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα και την λειτουργικότητα, την ευεξία και την ποιότητα ζωής των ασθενών και επιβαρύνοντας επιπλέον τα συστήματα υγείας.
Γιατί οι διαβητικοί κινδυνεύουν περισσότερο από διαβητικό οίδημα ωχράς κηλίδας
Το διαβητικό οίδημα ωχράς κηλίδας είναι μια συχνή οφθαλμολογική επιπλοκή στους διαβητικούς ασθενείς και επηρεάζει περίπου 27 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Εμφανίζεται όταν τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα οδηγούν σε βλάβη των αιμοφόρων αγγείων στο μάτι που διαρρέουν υγρό στην ωχρά κηλίδα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια όρασης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τύφλωση. Σε παγκόσμιο επίπεδο, 146 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε μια πιο σοβαρή πάθηση, το διαβητικό οίδημα ωχράς κηλίδας.
Υπάρχει θεραπεία για τις εξιδρωματικές νόσους του αμφιβληστοειδούς
Με βάση πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα σχετικά με τις εξιδρωματικές νόσους του αμφιβληστροειδούς, οι βασικές ιατρικές ανάγκες παραμένουν, παρά τις τρέχουσες θεραπείες ενδοφθάλμιας εγχυσης, οι οποίες είναι μεν αποτελεσματικές αλλά αδυνατούν να μειώσουν δραστικά το φορτίο θεραπείας για τους ασθενείς, τους επαγγελματίες υγείας και τα εθνικά συστήματα υγείας. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει ανάγκη για ένα νέο πρότυπο φροντίδας που να διασφαλίζει υψηλότερη συμμόρφωση στη θεραπεία, οδηγώντας σε αποτελεσματικότερο έλεγχο της νόσου και μακροπρόθεσμη διατήρηση της όρασης, να εξοικονομεί χρόνο και να μειώνει την επιβάρυνση για τους επαγγελματίες υγείας και τις κλινικές, ενώ παράλληλα να μειώνει το κόστος διαχείρισης αυτών των ασθενειών.
Η εταιρεία Bayer, βασιζόμενη διερευνά νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις στις παθήσεις του αμφιβληστροειδούς, διερευνά μια θεραπεία που προέρχεται από επαγόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα σε πρωτοπαθείς παθήσεις των φωτοϋποδοχέων, όπως η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια και οι δυστροφίες των κωνίων και των ραβδίων.
Οι συγκεκριμένες παθήσεις χαρακτηρίζονται από εκφύλιση ή δυσλειτουργία των φωτοϋποδοχέων και δεν υπάρχουν διαθέσιμες επιλογές θεραπείας προς το παρόν. Αυτή η ερευνητική θεραπεία στοχεύει στην αποκατάσταση της απώλειας όρασης που προκαλείται από τις ασθένειες αυτές, αντικαθιστώντας τον εκφυλισμένο ιστό στον αμφιβληστροειδή με λειτουργικά κύτταρα.
